20 Yanvar Şehitleri

Azerbaycan’ın bağımsızlığını kazanmasının üzerinden henüz fazla bir zaman geçmedi. Şurada 16 yıllık bir müstakillik geçmişi var. Bu bağımsızlığa giden yol ise birçok bağımsızlık mücadelesinde olduğu gibi çok zorlu ve kanlı engellerin aşılmasıyla ortaya çıkmış. Bu tarihlerin içinde en önemlisi bugün 17. yılı hüzünle anılan kanlı 20 Yanvar (Ocak) hadiseleri. Zira 20 Ocak 1990 gecesi meydana gelen acı olayların ardından başveren gelişmeler 1991 yılında azatlığa giden yolu açmış, Azerbaycan’ın tarihinde (1918-1920 arası hariç) gerçekten bağımsız bir devlet olmasını sağlamıştır. 19 Ocak gecesi Bakü’de bağımsızlık isteyen Azerbaycan halkının üzerine tanklarla yürüyen Kızılordu birlikleri ellerinde birkaç parça derme çatma tabanca tüfek olan Azerbaycan’lı direnişçileri ezmeye kalkmış, 20 Ocak sabahı 150-200 arası aralarında kadın ve çocuklarında olduğu ölü ile yüzlerce yaralı bırakarak artık söndürülmesi imkansız olan bağımsızlık fitilini ateşlemişti. Lenin meydanında toplanan yüzbinlerin omzunda bugünkü şehitler hıyabanına defnedilen 20 Yanvar şehitleri o gün bu gündür Azerbaycan’ın bağımsızlığının simgesi haline gelmişler.

Bugün sabahın erken saatlerinden itibaren kırmızı karanfillerle şehitler hıyabanına yürüyen yüzbinlerin yanında ben de birkaç Azerbaycanlı arkadaşımla 20 Yanvar şehitlerini ziyaret ettim. Olay çok yeni olduğu için hemen herkesin bir hatırası vardı. İki karanfilin birini tanımadığım gencecik Yusif ile Vefa’nın anıt resminin önüne bıraktım. Bu esnada Azerbaycan’ın bir türlü gülmeyen kara talihini düşündüm. Azerilerin büyük şairi Fuzuli sanki Azerbaycan’ın geleceğini görmüş de

Şebi hicran yanar canım, Töker gan çeşmi giryanım
Oyadar helki efğanım, Gara behtim oyanmaz mı

diye o meşhur beyti söylemiş. Ümit ederim Azerbaycan’ın bahtı önümüzdeki dönemde açılır, bu halk layık olduğu güzel günlere kavuşur.